Αυξανόμενος αριθμός επισκεπτών κατευθύνεται στο μουσείο Sanxingdui στο Guanghan, στην επαρχία Sichuan, παρά την πανδημία COVID-19.

Ο Luo Shan, ένας νεαρός ρεσεψιονίστ στο χώρο, ρωτάται συχνά από αφίξεις νωρίς το πρωί γιατί δεν μπορούν να βρουν έναν φύλακα να τους ξεναγήσει.

Το μουσείο απασχολεί κάποιους οδηγούς, αλλά δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την ξαφνική εισροή επισκεπτών, είπε ο Luo.

Το Σάββατο, περισσότερα από 9.000 άτομα επισκέφτηκαν το μουσείο, πάνω από τέσσερις φορές τον αριθμό σε ένα τυπικό Σαββατοκύριακο. Οι πωλήσεις εισιτηρίων έφτασαν τα 510.000 γιουάν (77.830 δολάρια), το δεύτερο υψηλότερο ημερήσιο σύνολο από τότε που άνοιξε το 1997.

Η αύξηση των επισκεπτών προκλήθηκε από μια ζωντανή μετάδοση λειψάνων που ανασκάφηκαν από έξι πρόσφατα ανακαλυφθέντες λάκκους θυσιών στην τοποθεσία Sanxingdui Ruins. Η μετάδοση μεταδόθηκε στην Κεντρική Τηλεόραση της Κίνας για τρεις ημέρες από τις 20 Μαρτίου.

Στην τοποθεσία, περισσότερα από 500 αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων χρυσών μάσκες, χάλκινα αντικείμενα, ελεφαντόδοντο, νεφρίτη και υφάσματα, έχουν ανακαλυφθεί από τους λάκκους, ηλικίας 3.200 έως 4.000 ετών.

Η εκπομπή τροφοδότησε το ενδιαφέρον των επισκεπτών για πολλά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν νωρίτερα στον χώρο, τα οποία εκτίθενται στο μουσείο.

Βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βόρεια του Τσενγκντού, πρωτεύουσα του Σετσουάν, η τοποθεσία καλύπτει 12 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιέχει τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης, λάκκους θυσιών, κατοικίες και τάφους.

Οι μελετητές πιστεύουν ότι η τοποθεσία ιδρύθηκε μεταξύ 2.800 και 4.800 ετών πριν, και οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις δείχνουν ότι ήταν ένας ιδιαίτερα ανεπτυγμένος και ευημερούσα πολιτιστικός κόμβος στην αρχαιότητα.

Ο Chen Xiaodan, κορυφαίος αρχαιολόγος στο Chengdu που συμμετείχε σε ανασκαφές στον χώρο τη δεκαετία του 1980, είπε ότι ανακαλύφθηκε τυχαία, προσθέτοντας ότι «φαινόταν να φαίνεται από το πουθενά».

Το 1929, ο Γιαν Ντάοτσενγκ, ένας χωρικός στο Γκουανγκάν, ανακάλυψε έναν λάκκο γεμάτο νεφρίτη και πέτρινα αντικείμενα ενώ επισκεύαζε μια τάφρο λυμάτων στο πλάι του σπιτιού του.

Τα αντικείμενα έγιναν γρήγορα γνωστά μεταξύ των παλαιοπωλών ως «The Jadeware of Guanghan». Η δημοτικότητα του νεφρίτη, με τη σειρά του, τράβηξε την προσοχή των αρχαιολόγων, είπε ο Τσεν.

Το 1933, μια αρχαιολογική ομάδα με επικεφαλής τον David Crockett Graham, ο οποίος καταγόταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ήταν επιμελητής του μουσείου West China Union University στο Chengdu, κατευθύνθηκε στον χώρο για να πραγματοποιήσει την πρώτη επίσημη ανασκαφική εργασία.

Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, πολλοί αρχαιολόγοι διεξήγαγαν ανασκαφές στην τοποθεσία, αλλά όλες ήταν μάταιες, καθώς δεν έγιναν σημαντικές ανακαλύψεις.

Η ανακάλυψη ήρθε τη δεκαετία του 1980. Τα ερείπια μεγάλων ανακτόρων και τμήματα των ανατολικών, δυτικών και νότιων τειχών της πόλης βρέθηκαν στην τοποθεσία το 1984, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε η ανακάλυψη δύο μεγάλων λάκκων θυσίας.

Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι ο χώρος στέγαζε τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης που ήταν το πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του Βασιλείου Σου. Στην αρχαιότητα, το Σετσουάν ήταν γνωστό ως Σου.

Πειστική απόδειξη

Η τοποθεσία θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην Κίνα κατά τον 20ό αιώνα.

Ο Τσεν είπε ότι πριν πραγματοποιηθούν οι εργασίες ανασκαφής, θεωρήθηκε ότι το Σετσουάν είχε ιστορία 3.000 ετών. Χάρη σε αυτό το έργο, πιστεύεται τώρα ότι ο πολιτισμός ήρθε στο Σετσουάν πριν από 5.000 χρόνια.

Ο Duan Yu, ιστορικός της Επαρχιακής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών του Σιτσουάν, είπε ότι η τοποθεσία Sanxingdui, που βρίσκεται στην άνω όχθη του ποταμού Yangtze, είναι επίσης πειστική απόδειξη ότι η προέλευση του κινεζικού πολιτισμού είναι ποικίλη, καθώς παραβιάζει θεωρίες ότι ο Κίτρινος Ποταμός ήταν η μόνη προέλευση.

Το Μουσείο Sanxingdui, που βρίσκεται δίπλα στον ήρεμο ποταμό Yazi, προσελκύει επισκέπτες από διάφορα μέρη του κόσμου, τους οποίους υποδέχεται η θέα μεγάλων χάλκινων μασκών και χάλκινων ανθρώπινων κεφαλιών.

Η πιο γκροτέσκ και εντυπωσιακή μάσκα, που έχει πλάτος 138 εκατοστά και ύψος 66 εκατοστά, διαθέτει μάτια που προεξέχουν.

Τα μάτια είναι λοξά και αρκετά επιμήκη για να χωρέσουν δύο κυλινδρικούς βολβούς των ματιών, οι οποίοι προεξέχουν 16 εκατοστά με τρόπο εξαιρετικής υπερβολής. Τα δύο αυτιά είναι πλήρως τεντωμένα και έχουν άκρες σε σχήμα μυτερού ανεμιστήρα.

Γίνονται προσπάθειες για να επιβεβαιωθεί ότι η εικόνα είναι αυτή του προγόνου των λαών Shu, Can Cong.

Σύμφωνα με γραπτά αρχεία στην κινεζική λογοτεχνία, μια σειρά από δυναστικές αυλές ανέβηκαν και έπεσαν κατά τη διάρκεια του Βασιλείου Σου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ιδρύθηκαν από εθνοτικούς ηγέτες από τις φυλές Can Cong, Bo Guan και Kai Ming.

Η φυλή Can Cong ήταν η παλαιότερη που ίδρυσε δικαστήριο στο βασίλειο Shu. Σύμφωνα με ένα κινεζικό περιοδικό, «Ο βασιλιάς του είχε προεξέχοντα μάτια και ήταν ο πρώτος που ανακηρύχθηκε βασιλιάς στην ιστορία του βασιλείου».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια περίεργη εμφάνιση, όπως αυτή που εμφανίζεται στη μάσκα, θα έδειχνε στους ανθρώπους Σου ένα άτομο που κατείχε μια λαμπρή θέση.

Τα πολυάριθμα χάλκινα γλυπτά στο μουσείο Sanxingdui περιλαμβάνουν ένα εντυπωσιακό άγαλμα ενός ξυπόλητου άνδρα που φοράει μανδύα, με τα χέρια του σφιγμένα. Η φιγούρα έχει ύψος 180 εκατοστά, ενώ ολόκληρο το άγαλμα, το οποίο πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύει έναν βασιλιά από το βασίλειο των Σου, έχει ύψος σχεδόν 261 εκατοστά, συμπεριλαμβανομένης της βάσης.

Πάνω από 3.100 ετών, το άγαλμα στέφεται με ένα μοτίβο ήλιου και διαθέτει τρία στρώματα από στενά, κοντομάνικα μπρούτζινα «ρούχα» διακοσμημένα με σχέδιο δράκου και επικαλυμμένα με καρό κορδέλα.

Ο Huang Nengfu, ο αείμνηστος καθηγητής τεχνών και σχεδίου στο Πανεπιστήμιο Tsinghua στο Πεκίνο, ο οποίος ήταν διαπρεπής ερευνητής κινεζικών ενδυμάτων από διαφορετικές δυναστείες, θεώρησε ότι το ένδυμα ήταν η παλαιότερη ρόμπα δράκου που υπήρχε στην Κίνα. Σκέφτηκε επίσης ότι το μοτίβο περιείχε διάσημο κέντημα Shu.

Σύμφωνα με τον Wang Yuqing, έναν Κινέζο ιστορικό ενδυμάτων με έδρα την Ταϊβάν, το ένδυμα άλλαξε την παραδοσιακή άποψη ότι το κέντημα Shu ξεκίνησε στα μέσα της δυναστείας Qing (1644-1911). Αντίθετα, δείχνει ότι προέρχεται από τη δυναστεία των Σανγκ (περ. 16ος αιώνας-11ος αιώνας π.Χ.).

Μια εταιρεία ρούχων στο Πεκίνο έφτιαξε μια μεταξωτή ρόμπα που ταιριάζει με αυτό το στολιστικό άγαλμα του ξυπόλητου άνδρα με μανδύα.

Μια τελετή για την ολοκλήρωση της ρόμπας, η οποία εκτίθεται στο Μουσείο Μπροκάρ και Κεντήματος Chengdu Shu, πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στην κινεζική πρωτεύουσα το 2007.

Χρυσά αντικείμενα που εκτίθενται στο Μουσείο Sanxingdui, όπως ένα καλάμι, μάσκες και διακοσμητικά από φύλλα χρυσού σε σχήμα τίγρης και ψαριού, είναι γνωστά για την ποιότητα και την ποικιλομορφία τους.

Η έξυπνη και εξαίσια χειροτεχνία που απαιτούσε τεχνικές επεξεργασίας χρυσού, όπως σφυροκόλληση, χύτευση, συγκόλληση και σμίλευση, χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των αντικειμένων, τα οποία παρουσιάζουν το υψηλότερο επίπεδο τεχνολογίας τήξης και επεξεργασίας χρυσού στην πρώιμη ιστορία της Κίνας.

Ξύλινος πυρήνας

Τα αντικείμενα που εμφανίζονται στο μουσείο είναι κατασκευασμένα από κράμα χρυσού και χαλκού, με το χρυσό να αντιπροσωπεύει το 85 τοις εκατό της σύνθεσής τους.

Το καλάμι, που έχει μήκος 143 εκ., διάμετρο 2,3 εκ. και βάρος περίπου 463 γραμμάρια, αποτελείται από έναν ξύλινο πυρήνα, γύρω από τον οποίο είναι τυλιγμένο κοπανισμένο φύλλο χρυσού. Το ξύλο έχει αποσυντεθεί, αφήνοντας μόνο υπολείμματα, αλλά το φύλλο χρυσού παραμένει άθικτο.

Το σχέδιο διαθέτει δύο προφίλ, καθένα από κεφάλι μάγου με κορώνα πέντε σημείων, φορώντας τριγωνικά σκουλαρίκια και αθλητικά πλατιά χαμόγελα. Υπάρχουν επίσης πανομοιότυπες ομάδες διακοσμητικών μοτίβων, καθεμία από τις οποίες περιλαμβάνει ένα ζευγάρι πουλιά και ψάρια, πλάτη με πλάτη. Ένα βέλος επικαλύπτει το λαιμό των πουλιών και τα κεφάλια των ψαριών.

Η πλειοψηφία των ερευνητών πιστεύει ότι ένα μπαστούνι ήταν ένα σημαντικό στοιχείο στα βασιλιά του αρχαίου βασιλιά Σου, συμβολίζοντας την πολιτική του εξουσία και τη θεϊκή του εξουσία υπό την κυριαρχία της θεοκρατίας.

Μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών στην Αίγυπτο, τη Βαβυλώνα, την Ελλάδα και τη δυτική Ασία, ένα μπαστούνι θεωρούνταν συνήθως ως το σύμβολο της υψηλότερης κρατικής εξουσίας.

Μερικοί μελετητές εικάζουν ότι το χρυσό καλάμι από την τοποθεσία Sanxingdui μπορεί να προέρχεται από τη βορειοανατολική ή δυτική Ασία και να προέρχεται από πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ δύο πολιτισμών.

Ανακαλύφθηκε στην τοποθεσία το 1986 αφού η Επαρχιακή Αρχαιολογική Ομάδα του Σιτσουάν ανέλαβε δράση για να σταματήσει ένα τοπικό εργοστάσιο τούβλων να σκάβει την περιοχή.

Ο Τσεν, ο αρχαιολόγος που ηγήθηκε της ανασκαφικής ομάδας στο σημείο, είπε ότι μετά την εύρεση του ζαχαροκάλαμου, νόμιζε ότι ήταν φτιαγμένο από χρυσό, αλλά είπε στους θεατές ότι ήταν χαλκός, σε περίπτωση που κάποιος προσπαθούσε να το ξεκολλήσει.

Απαντώντας σε αίτημα της ομάδας, η κυβέρνηση της κομητείας Γκουανγκάν έστειλε 36 στρατιώτες να φρουρούν την τοποθεσία όπου βρέθηκε το μπαστούνι.

Η κακή κατάσταση των αντικειμένων που εκτίθενται στο μουσείο Sanxingdui και οι συνθήκες ταφής τους δείχνουν ότι είχαν καεί ή καταστραφεί σκόπιμα. Μια μεγάλη πυρκαγιά φαίνεται να προκάλεσε την απανθράκωση, ρήξη, παραμόρφωση, φουσκάλες ή ακόμα και πλήρη τήξη των αντικειμένων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν κοινή πρακτική να πυρπολούν τις θυσίες στην αρχαία Κίνα.

Η τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκαν οι δύο μεγάλοι λάκκοι θυσιών το 1986 βρίσκεται μόλις 2,8 χιλιόμετρα δυτικά του Μουσείου Sanxingdui. Ο Τσεν είπε ότι τα περισσότερα από τα βασικά εκθέματα στο μουσείο προέρχονται από τους δύο λάκκους.

Ο Ning Guoxia συνέβαλε στην ιστορία.

huangzhiling@chinadaily.com.cn