Στην πρόσφατη ιστορία της κινεζικής τέχνης, ξεχωρίζει η ιστορία ενός συγκεκριμένου γλύπτη. Με μια καλλιτεχνική καριέρα που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, ο 92χρονος Liu Huanzhang έχει γνωρίσει πολλά σημαντικά στάδια στην εξέλιξη της κινεζικής σύγχρονης τέχνης.

«Η γλυπτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου», είπε ο Liu. «Το κάνω κάθε μέρα, ακόμα και μέχρι τώρα. Το κάνω από ενδιαφέρον και αγάπη. Είναι το μεγαλύτερο χόμπι μου και μου δίνει ολοκλήρωση».

Τα ταλέντα και οι εμπειρίες του Liu Huanzhang είναι γνωστά στην Κίνα. Η έκθεσή του «In the World» προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία σε πολλούς να κατανοήσουν καλύτερα την ανάπτυξη της σύγχρονης κινεζικής τέχνης.

«Για τους γλύπτες ή τους καλλιτέχνες της γενιάς του Liu Huanzhang, η καλλιτεχνική τους ανάπτυξη συνδέεται στενά με τις αλλαγές της εποχής», δήλωσε ο Liu Ding, ο επιμελητής.

Λάτρης της γλυπτικής από την παιδική του ηλικία, ο Liu Huanzhang είχε ένα τυχερό διάλειμμα νωρίς στην καριέρα του. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ένας αριθμός τμημάτων γλυπτικής, ή ειδικότητες, ιδρύθηκαν σε ακαδημίες τέχνης σε όλη τη χώρα. Ο Liu προσκλήθηκε να εγγραφεί και κέρδισε τη θέση του.

«Λόγω της εκπαίδευσης στην Κεντρική Ακαδημία Καλών Τεχνών, έμαθε πώς δούλευαν οι γλύπτες που σπούδασαν τον μοντερνισμό στην Ευρώπη τις δεκαετίες του 1920 και του 1930», είπε ο Λιου Ντινγκ. «Ταυτόχρονα, είδε επίσης πώς οι συμμαθητές του μελετούσαν και έφτιαχναν τις δημιουργίες τους. Αυτή η εμπειρία ήταν σημαντική για εκείνον».

Το 1959, με αφορμή τη 10η επέτειο από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η πρωτεύουσα της χώρας, το Πεκίνο, είδε την κατασκευή πολλών σημαντικών δομών, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Αίθουσας του Λαού.

Ένα άλλο ήταν το Εργατικό Στάδιο του Πεκίνου, και αυτό εξακολουθεί να διαθέτει ένα από τα πιο γνωστά έργα του Λιου.

«Αυτοί είναι δύο ποδοσφαιριστές», εξήγησε ο Liu Huanzhang. «Ο ένας κάνει τάκλιν, ενώ ο άλλος τρέχει με την μπάλα. Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές για τα μοντέλα, καθώς δεν υπήρχαν τόσο προηγμένες δεξιότητες στο τάκλιν μεταξύ των Κινέζων παικτών εκείνη την εποχή. Τους είπα ότι το είδα σε μια ουγγρική εικόνα».

Καθώς η φήμη του μεγάλωνε, ο Liu Huanzhang άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσε να οικοδομήσει πάνω στα ταλέντα του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αποφάσισε να βγει στο δρόμο, για να μάθει περισσότερα για το πώς οι αρχαίοι ασκούσαν τη γλυπτική. Ο Λιου μελέτησε τα αγάλματα του Βούδα που ήταν σκαλισμένα στους βράχους εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν. Βρήκε ότι τα πρόσωπα αυτών των μποντισάτβα ήταν αρκετά ευδιάκριτα – έδειχναν συγκρατημένα και ήσυχα, με τα μάτια τους μισάνοιχτα.

Αμέσως μετά, ο Liu δημιούργησε ένα από τα αριστουργήματά του, που ονομάζεται "Young Lady".

«Αυτό το κομμάτι ήταν σκαλισμένο με παραδοσιακές κινέζικες δεξιότητες αφού επέστρεψα από την εκπαιδευτική περιοδεία στο Dunhuang Mogao Grottoes», είπε ο Liu Huanzhang. «Είναι μια νεαρή κυρία, που φαίνεται ήσυχη και αγνή. Δημιούργησα την εικόνα με τον τρόπο που οι αρχαίοι καλλιτέχνες δημιούργησαν τα γλυπτά του Βούδα. Σε αυτά τα γλυπτά, οι Μποντισάτβα έχουν όλοι τα μάτια τους μισάνοιχτα».

Η δεκαετία του 1980 ήταν μια σημαντική δεκαετία για τους Κινέζους καλλιτέχνες. Μέσω της μεταρρύθμισης και της πολιτικής ανοίγματος της Κίνας, άρχισαν να αναζητούν την αλλαγή και την καινοτομία.

Ήταν εκείνα τα χρόνια που ο Liu Huanzhang πήγε σε υψηλότερο επίπεδο. Τα περισσότερα έργα του είναι σχετικά μικρά, κυρίως γιατί προτιμούσε να δουλεύει μόνος του, αλλά και γιατί είχε μόνο ποδήλατο για να μετακινεί υλικά.

Μέρα με τη μέρα, ένα κομμάτι τη φορά. Από τότε που ο Liu έκλεισε τα 60, αν μη τι άλλο, τα νέα του κομμάτια φαίνονται πιο κοντά στην πραγματικότητα, σαν να μαθαίνουν από τον κόσμο γύρω του.

Αυτά τα έργα έχουν καταγράψει τις παρατηρήσεις του Liu Huanzhang για τον κόσμο. Και, για πολλούς, αποτελούν ένα άλμπουμ των τελευταίων επτά δεκαετιών.